Strój ludowy

Strój ludowy to ubiór wyrażający tożsamość z odniesieniem do regionu geograficznego lub okresu w historii; może też odnosić się do statusu socjalnego, małżeńskiego lub religijnego. Najczęściej spotykany w dwóch odmianach: codziennej i odświętnej.

W rejonach, w których zachodni styl ubierania stał się normą, stroje tradycyjne są noszone podczas świąt lub uroczystości, mając za zadanie podkreślić dziedzictwo regionu, tradycje kulturowe lub wyrażać dumę z pochodzenia.

Polskie stroje ludowe używane były przez większą część polskich grup etnograficznych. Największy ich rozwój przypada na drugą połowę XIX i początek XX wieku, mając związek z uwłaszczeniem chłopów, co przyczyniło się do wzrostu ich zamożności. W okresie międzywojennym strój ludowy traktowany był jako odzież odświętna, nie będąc wykorzystywany do codziennego użytku. Wygląd jego uzależniony jest od regionu Polski skąd pochodzi. Wpływało na to wiele czynników, m.in. warunki klimatyczne, typ gospodarki oraz stosunki społeczno-gospodarcze. Inspiracje do tworzenia strojów czerpano ze strojów szlacheckich i mieszczańskich, z mundurów wojskowych. W historii wpływ na ich wygląd miała również
moda europejska z okresu baroku i renesansu. Ilość ozdób i dodatków do stroju zależne były od zamożności grup etnograficznych, a także od upodobań indywidualnych.

Następny Post

Noc poślubna

Noc poślubna to noc następująca bezpośrednio po zawarciu małżeństwa. W przypadku niektórych kultur związana z procesem udowodnienia zajścia defloracji u panny młodej (np. poprzez publiczne pokazanie zakrwawionego prześcieradła), co decydowało o ważności małżeństwa. Na niektórych dworach królewskich, gdzie w grę wchodziły prawa dynastyczne i feudalne, praktykowany bywał zwyczaj konsumowania małżeństwa […]
Poślubna noc

Etnografia

etnografia co to jestEtnografia to dyscyplina naukowa zajmująca się całościowym opisem i analizą kultur ludowych różnych społeczności i grup etnicznych. Jej zakres obejmuje teorię kultury ludowej, jak i badanie poszczególnych jej dziedzin i wytworów materialnych. W zależności od tradycji naukowej, pod pojęciem etnografia rozumie się wszystkie nauki etnologiczne bądź też jedną z nich.

Będąc jakościową metodą badawczą, etnografia koncentruje się na rozumieniu fenomenów kulturowych, które odzwierciedlają wiedzę na temat systemów rozumienia w życiu grup kulturowych. Metoda ta była pionierska dla społeczno-kulturowej antropologii, ale znalazła też zastosowanie także na innych polach nauk społecznych, m.in. w socjologii, badaniach nad komunikacją oraz w historii. Zajmuje się studiami nad ludźmi, grupami etnicznymi, formacjami etnicznymi, m.in. ich etnogenezą, kompozycją, zmianami, charakterystyką dobrobytu społecznego, a także ich materialną oraz duchową kulturą. Etnografia znajduje zastosowanie w pozyskiwaniu danych empirycznych na temat ludzkich społeczności oraz kultury. Zbiór danych jest przygotowywany w oparciu o obserwację uczestniczącą, wywiady, kwestionariusze itd.

Celem etnografii jest opis przedmiotu studiów, tych którzy stanowią przedmiot badań. Zamiennie są wykorzystywane także takie określenia jak badania terenowe, czy opis przypadku, które są używane jako synonim etnografii. Zajmuje się całościowym opisem i analizą kultur ludowych różnych społeczności i grup etnicznych. Jej zakres obejmuje teorię kultury ludowej, jak i badanie poszczególnych jej dziedzin i wytworów materialnych.

Celem etnografii jako metody badawczej jest pozyskanie danych, które mówią o znaczeniu społecznym i potocznym rozumieniu, ludzi – informatorów, w ich naturalnym środowisku życia, czyli terenie badawczym etnografa (antropologa, etnologa). Pewnym ideałem były badania prowadzone w sposób, który ogranicza wpływ badacza na obserwowane środowisko, a także umożliwiające stworzenie pogłębionej charakterystyki, a także bardziej pogłębionego portretu informatorów oraz ich środowiska kulturowego, które stanowi przedmiot zainteresowania etnografów.

Tradycyjnie etnografowie poszukiwali wiedzy na temat badanej społeczności przez pozyskiwanie informatorów posiadających dużą wiedzę na temat danej wspólnoty, a także takich, którzy byli w stanie dostarczyć etnografowi kolejnych informatorów, jak również przez długotrwałe pobyty badawcze w miejscu będącym przedmiotem zainteresowania badacza. Jest to nadal stosowane w etnografii technika badawcza. Proces ten pozwala na odkrywanie wspólnych kulturowych podobieństw związanych z tematem badania.

Etnografia jest bardzo mocno związana także z osobistym doświadczeniem badacza. Kluczem do tego procesu jest raczej partycypacja i uczestnictwo niż sama obserwacja. Należy także stwierdzić, że etnografia jest bardzo skuteczną metodą badań społecznych, która pozwala oprzeć zdobytą wiedzę na danych jakościowych, a nie tylko ilościowych, charakterystycznych bardziej dla socjologii, czy demoskopii, nie tracąc przy tym wartości empirycznej pozyskanych danych. Znajduje zastosowanie w badaniach opinii publicznej oraz badaniach marketingowych.